Rouwverwerking

De dood van een dierbare is voor de mensen die achterblijven in de meeste gevallen erg moeilijk om te verwerken. Dit komt omdat het moeilijk is om iemand los te laten, zeker wanneer het overlijden onverwacht komt. In sommige gevallen zullen de levensomstandigheden van de nabestaanden bovendien veranderen, waardoor er ook de nodige aanpassingen gemaakt moeten worden.

 

De rouwverwerking bestaat in de meeste gevallen uit 4 fasen:

 

Fase 1: De schok

De eerste fase van de rouwverwerking is van de schok en het ongeloof dat iemand is overleden. Het is niet voor iedereen even eenvoudig om te accepteren dat een persoon niet meer bestaat en veel mensen hebben in deze fase te maken met verdriet, boosheid en angst. Er treedt in veel gevallen bovendien slapeloosheid, verminderde eetlust en rusteloosheid op.

 

Fase 2: Het zoeken

De tweede fase van het rouwproces is het zoeken naar de persoon die uit het leven is verdwenen. Men denkt in deze fase vaak terug aan degene die is overleden en soms zullen mensen terugkeren naar plaatsen waar men ooit of regelmatig samen was met de overledene. Daarnaast wordt het graf van de overledene in deze fase vaak ook zeer vaak bezocht.

 

Fase 3: Verdriet

De derde fase is een fase die meestal wordt gekenmerkt door groot verdriet. Het besef is er dat de overledene echt is heengegaan is er op dit moment. Vaak is men bovendien erg verdrietig en in korte opwellingen boos om het feit dat de overledene weg is. Na de boosheid is er vaak direct spijt en keert het verdriet al snel weer terug.

 

Fase 4: Aanpassing

De vierde en laatste fase van het rouwproces is de acceptatie van het overlijden. In deze fase is men in staat om het overlijden te aanvaarden en richt men zich weer op het eigen leven en de aanpassingen die gemaakt moeten worden zonder daarbij teveel gehinderd te worden door emoties. Het leven kan weer opgepakt worden en de overledene zal voor altijd een speciaal plaatsje in het hart hebben.